Ik had nog geen concreet beeld van wat ik wilde. Daniel stelde vragen waardoor ik met een andere blik naar de ruimte om het huis ben gaan kijken. Daniel helpt je te kijken naar je omgeving met ‘andere’ ogen. De tuin als (buiten)kamer aan het huis en vooral een plek waar ik tot rust kan komen in mijn nogal drukke bestaan.

Ik was me eerst niet eens zo bewust van die diepe wens om rust te vinden. Op een late avond bij ondergaande zon met een goed glas wijn in een nog lege tuin hadden we daarover een gesprek. Daniel hielp me ‘naar binnen’ te kijken. Naar momenten in mijn leven waarin ik mij werkelijk rustig voelde en dicht bij mezelf was. Welke beelden passen daarbij…, wat zie je voor je…, waar zou je het liefst willen zijn…, dat soort vragen.

Voor mij is dat bijvoorbeeld een kloostergang, een wilde bloemenweide of de versleten drempel van een oud gebouw. Heel bijzonder dat Daniel deze metaforen op een verrassende manier heeft weten te verwerken in het ontwerp van de tuin, waardoor de tuin echt ‘mijn’ tuin is.De plek waar zomaar ‘alles op zijn plek kan vallen’. Of ik er nu alleen ben, of met mijn vrouw, de kids, de hond, familie of goede vrienden, dit buiten helpt mij te binnen brengen waar het werkelijk om gaat.